Marta Adamczyk

1. Imię: Marta
2. Nazwisko: Adamczyk
3. Data urodzenia: 25 listopada 1989

4. Opis charakteru:
Marta jest osobą bardzo skrytą. Nie lubi opowiadać o sobie, nie lubi okazywać swoich uczuć. Nawiązuje kontakty z ludźmi i chętnie słucha, co oni mają do powiedzenia o sobie, jednak trudno jest wyciągnąć jakieś informacje z niej. Jeśli już mówi, stara się być bardzo konkretna i zwięzła, nie cierpi natomiast "pogaduch o pogodzie" - przecież wystarczy wyjrzeć za okno, by się przekonać, czy pada, czy świeci słońce, nie trzeba o tym dyskutować.
Dziewczyna jest cierpliwa i zwykle bardzo opanowana, najpierw zastanawia się dwa razy, rozważa wszystkie za i przeciw, a dopiero później podejmuje decyzję. Jednak kiedy już raz ją podejmie, dąży do jej realizacji wytrwale, żeby nie powiedzieć: bardzo uparcie. Jej wrodzony perfekcjonizm i ambicja każą jej dążyć do tego, by być we wszystkim najlepszą, przez co wiele osób odbiera ją jako chłodną, niedostępną i zadzierającą nosa.
Nie jest to jednak do końca prawdą, bo kiedy ktoś zdobędzie zaufanie Marty i zaskarbi sobie jej przyjaźń, dziewczyna potrafi się otworzyć. Okazuje się wówczas osobą bardzo wrażliwą i ciepłą, z którą można porozmawiać na wiele tematów.
Marta nie przepada za tłumnymi miejscami i hałasem, dlatego nie pojawia się na imprezach, w klubach czy dyskotekach. Ceni sobie ciszę i spokój, spotkania w wąskim, ale zaufanym i wypróbowanym gronie. Najczęściej do tego grona trafiają kobiety, na mężczyzn patrzy zawsze podejrzliwie i muszą się oni napracować, by uznała ich za ludzi godnych zaufania i przyjaźni, co wynika z jej przeszłości.
Nie toleruje papierosów i palaczy, co potrafi okazywać w dość dobitny sposób. Przy swoim uporze i dumie, umie i lubi wyrażać swoje zdanie. Najczęściej jednak o nim nie dyskutuje, tylko robi to, co uważa za najlepsze w danej sytuacji, nie licząc się z opiniami innych - nawet w kontaktach z matką (prawie) zawsze stawia na swoim.
Lubi podróżować, zarówno po Polsce, jak też innych krajach. Chętnie poznaje inne kultury, języki, potrawy - wszystko, co poznać może, gdyż jest wyjątkowo chłonna wiedzy. Uważa, że to, co zobaczy i to, czego się dowie, już zawsze będzie należeć do niej, nikt jej tego nie odbierze - i ma w tym sporo racji. W swoje wojaże rzadko zabiera innych, gdyż lubi niezależność i zwiedzanie do upadłego każdej, najwęższej nawet uliczki, każdego zabytku, muzeum czy galerii. Z prawdziwą pasją robi też zdjęcia architektury lub krajobrazów, nieczęsto uwiecznia tam jednak ludzi, uważając, że nie są oni aż tak ciekawym obiektem, jak, na przykład, XV-wieczne mury miejskie.
Oprócz fotografii pasjonuje ją także literatura, muzyka i teatr. Chodzi na koncerty muzyki poważnej, na spektakle (najczęściej opery, operetki, balety, musicale), czytuje niemal wszystko, co wpadnie w jej ręce. Czasem sama próbuje swoich sił, ale jak na razie wszystkie jej utwory trafiają do szuflady.

5. Opis wyglądu:
Marta jest dziewczyną średniego wzrostu, szczupłą i delikatną.
Ma owalną twarz o regularnych rysach, którą otacza bujna czupryna naturalnie rudych włosów. Kiedyś nosiła je długie, obecnie skróciła, więc sięgają zaledwie do ramion. Nie są one ani proste, ani kręcone, raczej falujące, więc układają się zawsze same, dokładnie w tę stronę, w którą chcą. Zdarza się więc, że Marta wygląda na rozczochraną, ale prawda jest taka, że ujarzmienie tych kędziorów nie jest sprawą łatwą, a efekt nigdy nie trwa długo.
Uwagę innych często przyciągają też oczy dziewczyny: zielone i otoczone długimi rzęsami. Jako osoba o jasnej karnacji, podkreśla je często tuszem, sprawiając, że wydają się jeszcze dłuższe.
Wiele osób zwraca uwagę na to, że dziewczyna jest blada, co podkreślają jeszcze ubrania, w jakich chodzi. Dominują wśród nich wszelkie odcienie zieleni, szarości oraz czerń. Marta bardzo lubi ubrania eleganckie, szczególnie długie spódnice i szerokie golfy. Ceni sobie też ładną biżuterię, więc może się wydawać, że robi pokazy mody swoim znajomym, ale nie jest to prawdą. Po prostu ma taki styl.

6. Zawód:
Udziela korepetycji z przedmiotów ścisłych (chemia, fizyka, matematyka), odwiedzając uczniów w domach. Obecnie ma trójkę podopiecznych uczęszczających do gimnazjum, którzy zabierają jej niemal całą sobotę, każdego uczy bowiem indywidualnie.

7. Rodzina:

• Mama, Ewa, jest współwłaścicielką kancelarii adwokackiej, co sprawia, że ma bardzo dużo pracy i całymi dniami nie ma jej w domu. Wieczorami lubi rozpalić ogień w kominku, usiąść na kanapie, okryć się kocem i zatopić w lekturze. Z Martą dogadują się świetnie, każda jest samodzielną, niezależną kobietą i często ich rozmowy przybierają taki ton, jak rozmowy przyjaciółek, a nie matki i córki.
  
• Dalsza rodzina: kuzynki, ciotki i wujkowie, jednak nikt z nich nie mieszka w okolicach Warszawy.

8. Historia:
Marta urodziła się w pewną listopadową, zimną noc, co - jak czasem żartuje - wpłynęło na to, jak chłodny jest jej charakter i mroczne poczucie humoru. Prawdopodobnie miało na nie wpływ także jej życie.
Ojciec, również prawnik, specjalista od rozwodów, najwyraźniej nie miał ochoty ani na mieszkanie w Konstancinie, w domu swojej teściowej, ani na wychowywanie córki, bo znikł z jej życia bardzo wcześnie. Marta pamięta tylko pojedyncze scenki z jego udziałem, ale jest on raczej cieniem z przeszłości, niż konkretną osobą. Nie pojawił się od siódmych urodzin dziewczyny, czasem tylko przysyła jakiegoś maila lub kartkę pocztową, ale Marta nawet ich nie czyta. Ten mężczyzna prawie dla niej nie istnieje.
Ewa musiała szybko wrócić do pracy, więc pozostawiła córkę pod opieką babci. Marta uwielbiała ją najbardziej na świecie i ciężko przeżyła jej śmierć przed zaledwie dwoma laty. Starsza pani wychowywała ją według swoich własnych poglądów, wpajając, że dziewczyna powinna być niezależna i silna, a przy tym elegancka, jak dziewiętnastowieczna dama. Takie wychowanie, jak też charakter dziewczyny zaowocowały tym, że w szkole zawsze świetnie sobie radziła, ale nie potrafiła zdobywać przychylności uczniów. Była dziwna, inna i nieakceptowana. Dopiero liceum nieco poprawiło tę sytuację, ale wciąż ma ona bardzo niewielu znajomych.
Od najmłodszych lat interesowała się otaczającym ją światem, zadając zaskakujące pytania babci, mamie i nauczycielom. Od pierwszej lekcji chemii zafascynowała ją ta nauka, nic więc dziwnego, że w liceum wybrała klasę przyrodniczą, a następnie na studiach swoją ukochaną chemię. Jej dotychczasowe doświadczenia, obrany kierunek studiów i pasje, które może rozwijać samodzielnie, sprawiają, że wciąż pozostaje osobą dość samotną.

9. Kierunek studiów: Chemia UW

10. Dzielnica: Konstancin-Jeziorna, domek po babci

11. Status: bogata